Beijing

26 april 2013 Beijing

Daar zijn we weer! Op weg met een nieuwe reis en nieuwe avonturen. We zijn vrijdagmorgen vroeg vertrokken richting Vietnam. We hebben een tussenlanding gehad op Beijing, daar hebben we een 72uurs visum aangevraagd zodat we zelf "de stad" nog in konden gaan.

We vlogen met een Chinese maatschappij. Aan het einde van de vlucht werd er een workout in het vliegtuig op het scherm gedraaid. Er deden opvallend veel mensen aan mee wat voor ons nogal op de lachspieren werkte.

Eenmaal aangekomen in Beijing werden we van het kastje naar de muur gestuurd voor een visum stempel. De mensen hier praten echt bijna voor geen een woord Engels. Als je als Nederlander alleen het woord: "kroepoek, noedels en nihauw" kent in het Chinees kom je hier niet ver. Ze begrijpen alles wat je vraagt niet. Eenmaal bij het visumhokje drukken we op de bel, geen gehoor. We drukken nogmaals op de bel, nog geen gehoor. Dan maar een aantal keer bellen en jawel, daar komt een Chinees uit een hokje die er wel erg slaperig uitziet! Uiteindelijk moesten we toch bij een ander loket zijn en dat duurde ook nog even voordat we daar doorheen waren, maargoed, alles rond dus op naar de "train expres". Van daaruit met de metro naar het plein van de hemelse vreden en de forbidden city. Ongelooflijk hoeveel mensen je hier in je gezicht blaffen (hoesten). Ze niezen zo van zich af zonder hand voor de mond, ze rochelen op alle plekken,hoesten gaat ook zonder hand voor de mond. Als klapper op de vuurpijl leegde een man ongecharmeerd zijn neus met enorme snottebellen boven de prullenbak, spuugde een vrouw na groen snot opgehaald te hebben het 1cm naast mijn schoen terwijl we de weg vroegen en peuterde een volwassen Chinees zonder schaamte zijn neus leeg in de metro. Het is dus zeker geen saai volk. Ze hebben ook vaak bijzondere mode: sleehakken met witte sokken en een korte broek, jumpsuit van een trainingsbroek en jasje aan elkaar etc. Baby's hebben hier een gat in hun broek zodat ze zo op straat kunnen poepen en plassen (heerlijk!).

Als je de metro in wilt ontdekten we dat je in Beijing nogal brutaal moet zijn. We stonden samen met vele andere Chinezen te wachten op de metro. Toen de metro eenmaal aan kwam rijden was die al erg vol. Er kwamen een aantal Chinezen duwend uit terwijl er al een aantal Chinezen zich weer binnen in de metro had geduwd. Wij wilden er ook in maar werden er even hard weer uitgeduwd. Gevolg: wij stonden weer op het perron en de metro reed weer door. Poging 2 toen de volgende (weer volle metro) aan kwam rijden. Nu moesten we het anders aanpakken. Terwijl de eerste Chinezen eruit kwamen telden we tot 3 en beukten we met zijn tweeën de metro in, deze poging had meer succes! We stonden in de metro en konden verder reizen.

We kwamen na een tijd aan op het plein van de hemelse vrede, na het plein door naar het olympische sportpark. We hadden weinig zin om nog te lopen aangezien we allebei nog olifantenpootjes hadden van het vliegtuig, dus.. Lekker in een soort grote golfkar over het terrein! Wat een investering is dat geweest om dat allemaal zo te bouwen. Wel mooi om te zien!

Eenmaal daar alles gezien wilde we naar yashaw, een groot winkelcentrum. We wisten precies waar we moesten zijn en uitstappen (aangezien we niet heel veel tijd hadden). Alleen was Frank helaas een paar minuten daarvoor zijn papiertje verloren waar alle haltes op stonden (wat hij natuurlijk heel vervelend vond ahum). Haha. We hebben toen toch maar besloten om geen risico te nemen om te vlucht te missen en hebben de metro en trein naar de luchthaven genomen. Daar aangekomen gingen we wat eten bij een restaurantje. We merkten toen pas hoe moe we eigenlijk waren. Na het eten liepen we door naar de douane om weer in te checken voor de volgende vlucht. We bedachten alleen dat alle tickets en alle andere papieren van deze vakantie nog bij het restaurant lagen (OOPS!!) dus snel weer terug, en gelukkig.. ze waren er nog! Het visum van Vietnam was anders ook weg geweest. Nu stonden we weer op scherp, al waren we al erg gaar van het reizen.. We waren al 24uur op met een klein beetje "slaap" in het vliegtuig. Frank sliep half naast me terwijl we op de lopende band bij de check-in balie zaten te wachten voor de vlucht naar Vietnam.

Vanuit Beijing zijn we daarna doorgereisd naar Hanoi om mijn broer en Claudia te ontmoeten die samen op wereldreis zijn. we gaan samen 2 weken door Vietnam reizen.