Bandung (Java)
03 Augustus 2012 | Indonesië, Bandung
Bandung (Java),
Onze reis van Bogor naar Bandung was een lange reis. Gelukkig was er onderweg genoeg te zien. We hebben ook nog een lichtelijke hartverzakking gehad. Onderweg kwamen we aan bij een brug. Een militair gebaarde dat we moesten stoppen. Daarna kwamen 2 soldaten op ons af rennen met geweren met enorm wat munitie ernaast hangen. Hierna mochten we weer door. Eenmaal de brug over stonden er 4 tankwagens gericht op de auto. We begrepen niet goed wat er aan de hand was maar mochten gelukkig doorrijden. Onze chauffeur had het leuk meegespeeld want hij lachte zich kapot toen hij via de spiegel onze gezichten zag. Het was een oefening! Fiewwww..
Eenmaal aangekomen in Bandung bracht de chauffeur ons naar het Sukajadi hotel in Bandung. Een mooi gezellig hotel middenin de stad.
We hebben hier in een paar dagen alweer enorm veel gezien. Langs de weg staan veel kooitjes met konijntjes, hier maken ze blijkbaar saté van, iew!! Onderweg schoof ook een gehandicapte man over de weg met een soort steen onder zijn kont en iets onder zijn handen. In Nederland verplaats je je dan in een rolstoel,maar hier is dat absoluut onmogelijk op deze wegen.
We hebben hier in de omgeving de tangkuban parahu vulkaan bekeken. Een vulkaan van 2070 meter hoog. Hij stoot behoorlijk wat zwavelzuur uit waardoor we helaas niet naar beneden mochten lopen maar wel de rand bovenlangs. Als je 6 weken op stap gaat en alleen bier/wijn drinkt en alleen patat eet en je laat dan een scheet, heb je een idee van de geur van de vulkaan! Rotte eieren lucht dus haha. We hebben ook de theeplantages gezien en erdoorheen gelopen. Er bleken alleen veel cobra slangen tussen te zitten, dus we zijn maar niet van de paden afgeweken. Ook hebben we daarna de theefabriek van binnen gezien. De pickwick thee uit Nederland wordt hier ook gemaakt en geëxporteerd naar Nederland.
De anklungschool hebben we ook bezocht. Een school waar kinderen muziek en dans leren! Ze gaven een voorstelling wat erg leuk was om te zien. Voordat de voorstelling begon liepen we rond. We ontdekten veel paparazzi in de struiken en achter bomen die ons op de foto probeerde te zetten. Nadat we zaten kwamen er wel zeker 10 meisjes rondom ons zitten. Ze praten de oren van ons hoofd. Ze wilden mijn haar hebben (blond) en trokken er een paar keer aan en hielden het voor hun eigen gezicht. Mijn nagellak wilde ze ook hebben. Het steentje op mijn tand probeerden ze steeds te zien door breed naar mij te lachen zodat ik terug zou lachen. Ze vonden ook dat Frank moest opschieten met trouwen! Ze snapten niet dat we een stel waren maar geen ringen hadden haha!
In de avond koelt het hier behoorlijk af. Soms is het 16 graden hier wat toch wel frisjes is soms. Ik heb maar een vest gekocht!
Vandaag zijn we vertrokken vanaf ons hotel om het huis van de chauffeur te bezoeken. Het zou ongeveer een half uur rijden zijn (als het niet druk was) en een uur als het druk is. De terugweg duurde 3.5 uur! Wat een chaos op de weg. Scooters,fietsers,brommers, auto's en voetgangers alles door elkaar. We stonden op een gegeven moment midden op het kruispunt! De politie kreeg het ook niet meer geregeld. Er werden sommige wegen afgesloten omdat alles moer vast stond. Onze file duurde heenweg en terugweg 6.5 uur!! Het "huis" van de chauffeur en zijn vrouw en 2 kinderen was denk ik even groot als onze slaapkamer thuis. Hij was apetrots op zijn huis en dorp en liet ons alles zien. Zijn vrouw had lekker gekookt en we werden door het hele dorp bekeken. De kinderen kwamen uit alle hoeken zwaaien en ons letterlijk en figuurlijk bekijken. Er kwam nooit een toerist in hun dorpje! Het is nu winter voor de mensen hier en er is niet genoeg water. Veel sawa's mislukken omdat ze te droog komen te staan. De vrouw van de chauffeur haalt iedere morgen water een paar kilometer verderop, ze hebben geen water aansluiting. Daar wassen ze zich mee. Tijdens het eten hadden we een klein pannetje water waar we onze handen konden wassen om daarna met onze vingers als bestek te eten, dat is hier normaal.
Mensen die arm zijn en geen werk hebben gaan op een willekeurige plek op de weg staan en het verkeer regelen. Zo krijgen ze soms geld toegeschoven en kunnen ze toch wat verdienen.
We hebben de chauffeur geleerd dat als iets heel lekker is je moet zeggen:"Goeje shit ouwe". Hoe hij het zegt maakt het dubbel grappig haha!
Morgen reizen we door naar Pangandaran, een lange reis!
Onze reis van Bogor naar Bandung was een lange reis. Gelukkig was er onderweg genoeg te zien. We hebben ook nog een lichtelijke hartverzakking gehad. Onderweg kwamen we aan bij een brug. Een militair gebaarde dat we moesten stoppen. Daarna kwamen 2 soldaten op ons af rennen met geweren met enorm wat munitie ernaast hangen. Hierna mochten we weer door. Eenmaal de brug over stonden er 4 tankwagens gericht op de auto. We begrepen niet goed wat er aan de hand was maar mochten gelukkig doorrijden. Onze chauffeur had het leuk meegespeeld want hij lachte zich kapot toen hij via de spiegel onze gezichten zag. Het was een oefening! Fiewwww..
Eenmaal aangekomen in Bandung bracht de chauffeur ons naar het Sukajadi hotel in Bandung. Een mooi gezellig hotel middenin de stad.
We hebben hier in een paar dagen alweer enorm veel gezien. Langs de weg staan veel kooitjes met konijntjes, hier maken ze blijkbaar saté van, iew!! Onderweg schoof ook een gehandicapte man over de weg met een soort steen onder zijn kont en iets onder zijn handen. In Nederland verplaats je je dan in een rolstoel,maar hier is dat absoluut onmogelijk op deze wegen.
We hebben hier in de omgeving de tangkuban parahu vulkaan bekeken. Een vulkaan van 2070 meter hoog. Hij stoot behoorlijk wat zwavelzuur uit waardoor we helaas niet naar beneden mochten lopen maar wel de rand bovenlangs. Als je 6 weken op stap gaat en alleen bier/wijn drinkt en alleen patat eet en je laat dan een scheet, heb je een idee van de geur van de vulkaan! Rotte eieren lucht dus haha. We hebben ook de theeplantages gezien en erdoorheen gelopen. Er bleken alleen veel cobra slangen tussen te zitten, dus we zijn maar niet van de paden afgeweken. Ook hebben we daarna de theefabriek van binnen gezien. De pickwick thee uit Nederland wordt hier ook gemaakt en geëxporteerd naar Nederland.
De anklungschool hebben we ook bezocht. Een school waar kinderen muziek en dans leren! Ze gaven een voorstelling wat erg leuk was om te zien. Voordat de voorstelling begon liepen we rond. We ontdekten veel paparazzi in de struiken en achter bomen die ons op de foto probeerde te zetten. Nadat we zaten kwamen er wel zeker 10 meisjes rondom ons zitten. Ze praten de oren van ons hoofd. Ze wilden mijn haar hebben (blond) en trokken er een paar keer aan en hielden het voor hun eigen gezicht. Mijn nagellak wilde ze ook hebben. Het steentje op mijn tand probeerden ze steeds te zien door breed naar mij te lachen zodat ik terug zou lachen. Ze vonden ook dat Frank moest opschieten met trouwen! Ze snapten niet dat we een stel waren maar geen ringen hadden haha!
In de avond koelt het hier behoorlijk af. Soms is het 16 graden hier wat toch wel frisjes is soms. Ik heb maar een vest gekocht!
Vandaag zijn we vertrokken vanaf ons hotel om het huis van de chauffeur te bezoeken. Het zou ongeveer een half uur rijden zijn (als het niet druk was) en een uur als het druk is. De terugweg duurde 3.5 uur! Wat een chaos op de weg. Scooters,fietsers,brommers, auto's en voetgangers alles door elkaar. We stonden op een gegeven moment midden op het kruispunt! De politie kreeg het ook niet meer geregeld. Er werden sommige wegen afgesloten omdat alles moer vast stond. Onze file duurde heenweg en terugweg 6.5 uur!! Het "huis" van de chauffeur en zijn vrouw en 2 kinderen was denk ik even groot als onze slaapkamer thuis. Hij was apetrots op zijn huis en dorp en liet ons alles zien. Zijn vrouw had lekker gekookt en we werden door het hele dorp bekeken. De kinderen kwamen uit alle hoeken zwaaien en ons letterlijk en figuurlijk bekijken. Er kwam nooit een toerist in hun dorpje! Het is nu winter voor de mensen hier en er is niet genoeg water. Veel sawa's mislukken omdat ze te droog komen te staan. De vrouw van de chauffeur haalt iedere morgen water een paar kilometer verderop, ze hebben geen water aansluiting. Daar wassen ze zich mee. Tijdens het eten hadden we een klein pannetje water waar we onze handen konden wassen om daarna met onze vingers als bestek te eten, dat is hier normaal.
Mensen die arm zijn en geen werk hebben gaan op een willekeurige plek op de weg staan en het verkeer regelen. Zo krijgen ze soms geld toegeschoven en kunnen ze toch wat verdienen.
We hebben de chauffeur geleerd dat als iets heel lekker is je moet zeggen:"Goeje shit ouwe". Hoe hij het zegt maakt het dubbel grappig haha!
Morgen reizen we door naar Pangandaran, een lange reis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
